Adoptuj zwierzaka. Adoptuj przyjaciela

Ewelina Kodzis: Czy sądzi pan, że można być „za starym" na przygarnięcie zwierzaka? Bo to najczęstszy argument, jaki słyszy się od seniorów, którzy nie mają zwierząt.

Marcin Wierzba: Można być za starym na konkretne zwierzę. Jeśli senior planuje adopcję [url=My nie mamy genialnej recepty, nie mamy złotej różdżki. Próbujemy zebrać doświadczenia z których da się skorzystać. Nie chcemy siedzieć z założonymi rękami, wolimy pokazać, że da się coś zrobić. Edukację w temacie fi nansów należy zaczynać wcześnie - już w podstawówce i gimnazjum powinny odbywać się zajęcia uczące, jak obchodzić się z pieniędzmi. Oszczędzania trzeba też się nauczyć, ale sama szkoła tego nie załatwi. Istotna jest nauka przekazywana przez rodziców, dziadków. Mądrość człowieka w wieku senioralnym pozwala patrzeć na sprawy z większym dystansem, spokojem. Senior powinien być swego rodzaju mentorem, mediatorem. Kimś, kto nazwie problem i pouczy." - z Romanem Pomianowskim, prezesem Stowarzyszenia Program Wsparcia Zadłużonych rozmawiała Ewelina Kodzis.]zwierzaka[/url] i nie chce czuć się „za stary", musi dokonać sensownego wyboru. Jest wiele dorosłych i starszych zwierząt, które również potrzebują domu, a dla seniora mogą stanowić bardzo duże wsparcie w trudnych sytuacjach.

E.K.: Czyli seniorzy powinni adoptować starsze zwierzęta?

M.W.: Tak, powinni adoptować starsze zwierzęta.

E.K.: A co z ewentualnymi chorobami, problemami zdrowotnymi starszych zwierząt? Czy to nie będzie zbyt duży obowiązek dla seniora?

M.W.: Przede wszystkim, jeżeli tu mówimy o adopcjach ze schroniska, senior powinien wybrać zwierzaka, który: po pierwsze - jest w dobrym stanie zdrowia, po drugie - pod kontrolą weterynaryjną, po trzecie - po oględzinach zoopsychologa. W każdej adopcji, nie tylko dokonywanej przez osoby starsze, chodzi o to, aby zwierzę było dopasowane do trybu życia i możliwości właściciela. Więc jeżeli chodzi np. o psy, które mają być przygarniane przez osoby starsze, to obowiązują tu dokładnie takie same zasady: zwierzak, który jest bardzo energetyczny i wymaga dużej ilości ruchu nie będzie dobrym kompanem dla seniora.

E.K.: Adoptować mieszańca , czy może zakupić zwierzę określonej rasy? Czy można przewidzieć, że zwierzę danej rasy będzie miało określony charakter, charakter, który sprawi, że będzie idealnym kompanem osoby starszej?

M.W.: To nie jest kwestia rasy, tylko kwestia indywidualnych cech poszczególnych osobników. To, co wiemy na temat ras, to wyniki badań statystycznych. Z tego wyłaniają się opinie o cechach danej rasy, ale takie stereotypy mają swoje plusy i minusy. W obrębie każdej rasy istnieją osobniki szczególne i tutaj mądra adopcja czy zakup zwierzęcia polega na tym, by dobrać takie zwierzę, takiego konkretnego osobnika, który będzie pasować do danej rodziny. Nieważne w jakim wieku jest osoba adoptująca zwierzaka. Nieważne o jakiej rasie zwierzęcia mowa. Istotne są tylko te różnice indywidualne. Przykładowo, rasy husky - ze statystyk wynika, że potrzebuje bardzo dużo ruchu, ale może się zdarzyć taki, który tego ruchu będzie potrzebował mniej. Może się zdarzyć buldog francuski, który - statystycznie ujmując - nie potrzebuje wiele ruchu, ale akurat ten konkretny osobnik będzie go potrzebował więcej. Więc tak naprawdę dopasowanie psa do właściciela, niezależnie od wieku, polega na tym, aby określić, jaki on ma poziom energii, poziom socjalizacji, terytorializmu, inteligencji. Musi być jak najlepiej dopasowany do właściciela. W każdym innym wypadku to się kończy źle. Tak dla ludzkiej, jak i zwierzęcej strony.

E.K.: Czy zwierzęciu może zaszkodzić nadmiar miłości ze strony opiekuna? Często zdarza się, że właściciele rozpuszczają swojego pupila... Czy można sobie na coś takiego pozwolić, czy jest to obciążone jakimś ryzykiem?

M.W.: Ryzyko istnieje zawsze i niezależnie od wieku. Problem w tym, że jeżeli osoba decyduje się na adopcje psa schroniskowego czy z jakiejś fundacji, tzw. domu tymczasowego, to często wpada w taką pułapkę psychologiczną, która polega na tym, że chce się za wszelką cenę zrekompensować zwierzakowi traumę schroniskową czy inną. To się może skończyć nie tyle groźnie, co na pewno niekorzystnie. Proszę sobie wyobrazić zwierzę, które przebywa w jakimś określonym miejscu, np. schronisku przez dłuższy czas i które nagle trafia do domu, gdzie staje się oczkiem w głowie wszystkich domowników. To zwierzę uczy się - uczy się przede wszystkim tego, że jest bardzo ważne. Tak ważne, że później absolutnie nie da się w łatwy sposób przekazać mu komunikatu, że... może jednak nie jest aż tak ważne, jak mu się wydaje. Każda przesada, w każda stronę - czy to brak dobrych relacji, czy też „nadmiar uczuć" - rzutuje na późniejsze zachowanie pupila.

E.K.: Stojąc przed wyborem zwierzęcia w schronisku na co przede wszystkim powinien zwracać uwagę senior?

M.W.: Oczywiście profilaktyka jest tańsza od leczenia, więc etap wyboru jest bardzo, bardzo istotny. Na co powinni zwracać uwagę? Przede wszystkim na to, czy zwierzę jest zdrowe i tutaj z pomocą mogą przyjść lekarze weterynarii, którzy takie zwierzę prowadzą. Nie wolno kierować się tylko i wyłącznie wyglądem zwierzaka, to najczęstszy błąd, który popełniają ludzie, niezależnie od wieku. Zazwyczaj te adopcje przebiegają według zasady: podoba mi się - biorę. Wygląd to sprawa drugorzędna, istotniejsza jest np. wielkość psa, bo to ma znaczenie, gdy chodzi o opanowanie go na spacerach. Na etapie, gdy zwierzak nie jest jeszcze przygotowany do pracy z nową osobą, będzie na pewno sprawiał jakieś trudności podczas spacerów na smyczy, będzie ciągnął. Wydanie seniorowi psiaka, który jest duży i silny nie jest dobrym pomysłem.