Moneta jak płatek śniegu

Kryształowy płatek śniegu to dwudziestodolarowa moneta, która powstała z połączenia dwóch szlachetnych materiałów: jednej uncji czystego srebra (999,9/1000) oraz kryształków Swarovskiego występujących w dwóch wersjach kolorystycznych - błękitnej i różowej. Twórcy numizmatu postanowili uchwycić niesamowite piękno płatka śniegu, który jest niczym mała rzeźba, nieograniczony kształtem i formą.

Moneta została wybita stemplem lustrzanym w Kanadyjskiej Mennicy Królewskiej, słynącej z jakości i kunsztu wykonania numizmatów. By oddać wyjątkowe piękno płatka śniegu, moneta została wzbogacona o kolorowe kryształki Swarovskiego. Ich olśniewający blask zawdzięczamy czeskiemu jubilerowi Danielowi Swarovskiemu, który jako pierwszy skonstruował maszynę do szlifowania kryształów. Dzięki temu wynalazkowi od ponad 100 lat kryształy są cenione na całym świecie.
- Cieszymy się bardzo, że tę monetę możemy zaproponować naszym Klientom właśnie teraz. Jest to idealny pomysł na świąteczny prezent, który pozwoli uchwycić magię zimowego czasu - mówi Adam Zieliński, dyrektor zarządzający Skarbnicy Narodowej.

Kryształowy płatek śniegu dostępny jest w ofercie Skarbnicy Narodowej, dystrybutora monet i medali okolicznościowych, od listopada br.

Historia płatka zaczyna się jeszcze wysoko w chmurach wśród bilionów maleńkich kropelek. Powstają one dzięki zamrożeniu pary wodnej - bez pośredniej fazy, czyli skroplenia się pary w ciecz. Zjawisko to nazywa się resublimacją.

Choć płatki śniegu, powstają z tych samych cząsteczek wody i zawsze mają sześciokątną symetrię, to według naukowców nie znajdziemy dwóch takich samych. Różnorodność ich form zależy od takich warunków jak: ciśnienie atmosferyczne, temperatura czy wilgotność powietrza. Temperatura definiuje, jak i czy kryształ najszybciej przyrasta wzdłuż - przybierając formę kolumny lub igiełki - czy wszerz - tworząc cieniutką płytkę. Wilgotność powietrza wpływa zaś na ich wielkość oraz powoduje bogatszą strukturę.

Ciekawe są płatki, które tworzą się w obszarze wysokiej wilgotności, a następnie trafiają w obszar mniej wilgotny. W środku mają skomplikowany wzór, a na obrzeżach jest on już uproszczony. Z kolei w warunkach odmiennych, środek płatka jest nieskomplikowany, zewnętrzne krawędzie natomiast zdobi barokowy przepych. Zaobserwowano, że najszybszy wzrost płatków następuje przy -15 stopniach Celsjusza.