Adoptuj zwierzaka. Adoptuj przyjaciela

E.K.: Czy takie adopcje zwierząt mogą wywierać pozytywny wpływ na zdrowie?

M.W.: Zawsze wywierają pozytywny wpływ na zdrowie, o ile wybór jest mądry. Robiono i robi się wiele badań na ten temat. Wyniki są jednoznaczne. Pozytywna relacja ze zwierzakiem: kotem, psem, świnką morską, wszystko jedno jakim gatunkiem bardzo pozytywnie wpływa na zdrowie człowieka i również na dobrostan samego zwierzęcia. Tyle, że ludzie są różni i zwierzęta są różne. Tak naprawdę cały temat tej rozmowy toczy się wokół dobrania indywidualnych cech zwierzęcia do indywidualnych cech człowieka. Błędy w tym wyborze skutkują rozczarowaniami.

E.K.: Przykładowo?

M.W.: Ostatnio zwrócono się do mnie z prośbą o pomoc w znalezieniu nowego domu dla niespełna rocznej suki border collie, która została sprzedana przez hodowcę osobie w wieku 75 lat. I tu już na samym wstępie mamy błąd. Border collie są psami, które uwielbiają ruch, które potrzebują pracy, które potrzebują wysiłku nie tylko fizycznego, ale i intelektualnego. Ten zwierzak wylądował u człowieka, który niewątpliwie bardzo lubię tę rasę, ale z racji swojego wieku nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb tego psa. Zwierzę wychodziło na kilka dziesięciominutowych spacerów dziennie i było to zdecydowanie za mało - psa roznosiła energia, zaczęły się problemy z zaganianiem samochodów, gęsi, owiec i wszystkiego co się rusza - łącznie z dziećmi na boisku. To jest przykład błędu hodowcy i błędu wynikającego z niedopasowania, o którym mówiliśmy.

E.K.: Żeby zdecydować, czy zwierzę do nas pasuje, trzeba choć trochę znać jego charakter. Czy w przypadku zwierząt schroniskowych to w ogóle możliwe?

M.W.: Bardzo często jest tak, że personel schroniska ocenia zachowanie zwierzęcia i jego charakter na podstawie tego, jak ono się zachowuje w momencie umieszczenia go w schronisku, w ciągu kilku pierwszych dni. I z moich doświadczeń wynika, że takiemu zwierzakowi jest przyklejana etykietka, która niekoniecznie jest zgodna z prawdą. W schroniskach jest dużo , na indywidualne podejście do każdego pozwolić sobie mogą raczej wolontariusze i specjaliści, którzy ze schroniskami współpracują, niż sam personel, który biega od jednego do drugiego boksu. Dlatego informacje, które dostaje się od personelu schroniska, niekoniecznie pokrywają się ze stanem faktycznym. Lepszą możliwość ocenienia zachowania zwierzęcia ma możliwość ktoś z zewnątrz, kto spojrzy na nie obiektywnym okiem. Specjalista ma do dyspozycji testy behawioralne, które sprawdzają zachowanie psa w różnych sytuacjach oraz określają jego szanse na mądrą adopcję.

E.K.: Podsumowując: przed adopcją należy porozmawiać z wolontariuszami i personelem, który opiekuje się zwierzętami w danym schronisku oraz skonsultować się z zoopsychologiem lub behawiorystą zwierzęcym. Czy do pana można zgłosić się na takie konsultacje?

M.W.: Jak najbardziej. Jeżeli ktoś z seniorów będzie potrzebował pomocy w wyborze schroniskowego, wówczas umawiamy się na konkretny dzień i razem jedziemy do schroniska, by wybrać psa czy kota - wybieramy tak, by zarówno zwierzę, jak i jego nowy opiekun dobrze się razem czuli. I dopiero wtedy następują formalności adopcyjne.

E.K.: A co z osobami, które do tej pory nie miały w domu zwierząt i decyzję o adopcji podejmują już jako seniorzy? Czy takie powinny w jakiś sposób przygotowywać się do nowej roli, np. odwiedzać schroniska, oswajać się ze zwierzęciem?

M.W.: Oczywiście, że tak. W przypadku, kiedy jest się seniorem, decyzja o adopcji nie jest łatwa, zawsze pozostaje ten lęk o to, co się może później w życiu wydarzyć. Zawsze pozostaje znak zapytania, co będzie jeśli zwierzę zachoruje i mnie nie będzie stać na leczenie, albo co będzie, kiedy ja odejdę, a mój pupil zostanie sam? Bardzo dobrym rozwiązaniem jest pełnienie wolontariatu w schronisku lub tworzenie domu tymczasowego dla zwierząt oczekujących na adopcję. Jednak tutaj trzeba posiadać określoną wiedzę i umiejętności, bo i schroniska i domy tymczasowe mają za zadanie ułatwić zwierzęciu znalezienie właściciela i nowego domu, już na stałe. Bez wiedzy na temat jak opiekować się takim zwierzakiem ten pomysł nie jest w stanie wypalić. Natomiast niewątpliwie każdy pozytywny kontakt ze zwierzęciem, niezależnie w jakim człowiek jest wieku, wpływa prozdrowotnie na człowieka i na zwierzę.

E.K.: Co jeszcze mogłoby ułatwić podjęcie decyzji o adopcji?

M.W.: Fundacja Wzajemnej Pomocy Ludzi i Zwierząt „Audiatur" od wielu lat pracuje nad tym, żeby aktywizować seniorów w kwestii wolontariatu i adopcji zwierząt. Seniorzy mogą liczyć na naszą pomoc i gdy chodzi o wybór zwierzaka, i gdy chodzi o jakiekolwiek działania doradcze. Chcielibyśmy jeszcze wspomagać ich w wydatkach na leczenie starszych zwierząt. Mamy taki pomysł, by dla seniorów, którzy zdecydują się przygarnąć starszego zwierzaka, uruchomić specjalny fundusz, którzy by częściowo przynajmniej pokrywał wydatki związane z chorobą zwierzęcia, bo to właśnie finanse są najczęstszą blokadą. Ludzie myślą: „Przygarnę dziewięcioletniego psa na parę lat... i z czego opłacę wydatki na weterynarza?". Mamy wstępną zgodę z Urzędu Miasta i od prezydenta Dutkiewicza na to, aby taki fundusz uruchomić.

rozmawiała Ewelina Kodzis

Marcin Wierzba - biolog środowiskowy, instruktor szkolenia psów metodą naturalną, zoopsycholog, wykładowca w Europejskim Studium Psychologii Zwierząt i Wiedzy Praktycznej w Międzyborowie oraz w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej we Wrocławiu. Zajmuje się szkoleniem psów (indywidualnie i grupowo), terapią zachowań psów i kotów, pomaga w wyborze zwierząt przy adopcji lub zakupie.

źródło: Czerwony Portfelik Senior, wydanie: Wrocław