Wyjątkowi ludzie, wyjątkowe osiedle

O tych, którzy czynią to miejsce tak unikalnym i pomagają zachować ten niezwykły klimat opowiedział mi pan Jerzy Sznerch, przewodniczący Rady Osiedla Nadodrze.

Ewelina Kodzis: Mówi się, że Nadodrze to miejsce szczególne na mapie Wrocławia. A czy seniorzy też są tu wyjątkowi?

Jerzy Sznerch: Nasi seniorzy żyją tym osiedlem. Są niezwykle aktywni, zarówno jeśli chodzi o sprawy okolicy, Nadodrza, jak i o działalność naszego klubu seniora. Wydaję lokalne czasopismo, obecnie to kwartalnik, ale kiedyś był miesięcznikiem. W 2008 roku zamieściłem tam informację, że mam zamiar utworzyć klub seniora przy Radzie Osiedla Nadodrze. Oprócz tego pomogli mi księża - mamy tu trzy kościoły i z ambony każdego z nich można było usłyszeć o klubie. Na pierwsze spotkanie klubu seniora przyszło 12 osób. Prawie sami znajomi. Ale na tym osiedlu trudno się nie znać... Jako pierwsza zgłosiła się nauczycielka z miejscowego przedszkola. Wszyscy ją tu znają. Ba, ja sam swoje dzieci posyłałem do tego przedszkola właśnie! Nadodrze to nie jest osiedle gdzie nie wiadomo kto mieszka kilka pięter wyżej, ludzie nie są tu anonimowi, znają się. I dzięki temu wieść o mojej inicjatywie tak dobrze się rozprzestrzeniała, znajomi zapraszali znajomych... Klub działa od pięciu lat.

Anna German - dziewczyna z Nadodrza

E.K.: Na Nadodrzu mieszkało wiele słynnych osobistości. Jedną z nich była Anna German, piosenkarka. Wielu mieszkańców pewnie jeszcze ją pamięta jako dziewczynę z sąsiedztwa?

J.Sz.: Pamiętają. Niedawno przy dużym udziale seniorów właśnie udało się uzbierać ok. 450 podpisów i doprowadzić do tego, że Anna German została patronką ronda przy skrzyżowaniu ulic: Jedności Narodowej, Kilińskiego i Niemcewicza. Piosenkarka przez kilkanaście lat mieszkała przy ul. Trzebnickiej 5. Na kamienicy widnieje tabliczka upamiętniająca , ale to było zdecydowanie za mało. Teraz będzie wyraźniejszy ślad. A i nasi mieszkańcy mogą być dumni z tego, że wykazali się inicjatywą.

Anna German, „Biały Anioł" i „Słowik Neapolu", jak nazywała ją publiczność, urodziła się 14 lutego 1936 r. w Uzbekistanie. Jej matka pochodziła z holenderskiej, a ojciec z niemieckiej rodziny. Do Polski - najpierw do Nowej Rudy, a później do Wrocławia - przeprowadziła się będąc jeszcze dzieckiem. W latach 1949 - 1967 mieszkała w kamienicy przy ul. Trzebnickiej 5/15, niedaleko placu św. Macieja. To we Wrocławiu chodziła do liceum, to we Wrocławiu z wyróżnieniem ukończyła studia. Tu poznała swojego przyszłego męża. I to właśnie we , w teatrze Kalambur, zadebiutowała jako piosenkarka. Jej kariera potoczyła się szybko - już kilka lat później śpiewała na największych estradach, w siedmiu językach i dla publiczności czterech kontynentów. Los często wystawiał ją na ciężkie próby. Jej ojciec został rozstrzelany w 1938 r. przez NKWD. W 1940 r. jej brat zmarł na szkarlatynę. Ojczym, oficer Ludowego Wojska Polskiego, w 1943 r. zginął na wojnie. Z czasem zdawać się mogło, że zła passa ją opuściła. Niestety w 1967 r. German uległa ciężkiemu wypadkowi samochodowemu, po którym dochodziła do zdrowia przez 3 lata. Wróciła na scenę w początku lat 70. Niebawem życie postanowiło doświadczyć ją jeszcze okrutniej: zdiagnozowano u niej chorobę nowotworową. Odeszła w nocy z 25 na 26 sierpnia 1982 r. Publiczność na zawsze zapamięta jej wspaniały głos i przeboje takie jak „Tańczące Eurydyki", „Bal u Posejdona" czy „Człowieczy los".